Nu de herinrichting van de Kollenberg zijn einde nadert, wordt extra duidelijk wat voor impact de gemaakte beslissingen hebben. Kim Schmitz, bestuurslid van de Stichting Behoud Kollenberg (SBK), maakt zich zorgen.
Minder wild, maar meer en meer honden. Geen rust, maar ronkende motoren die je voorbij zoeven. Geen idyllische paden of holle wegen, maar meer en meer verbrede wegen. Volgens Kim is dat doodzonde.
“Al vanaf 2009 hamert SBK bij de gemeente op het feit dat de aanleg van diverse nieuwe paden in het natuurgebied leidt tot meer hondenuitlaatgedrag met een funeste uitwerking op de aanwezige fauna. Met alle begrip voor de recreant met honden (ik heb er zelf ook twee), het natuurgebied Kollenberg moet geen wandelpark worden waar loslopende honden en crossmotoren het wild op- en verjagen.”
SBK heeft tijdens het overleg met betrokken partijen zeer duidelijke standpunten ingenomen over wat wel en niet wenselijk is met betrekking tot de herinrichting van het gebied. “Helaas werd onze contactpersoon niet meer uitgenodigd toen men tot definitieve besluitvorming overging”, zegt Schmitz.
“De herinrichting heeft er ook toe geleid dat we in versneld tempo over konden gaan tot aanleg van Memoriebos 3 en dat juicht SBK natuurlijk toe. Alle onze overige adviezen in het belang van natuurontwikkeling en instandhouding zijn echter in de wind geslagen. Zo is er tot op heden niks terecht gekomen van het terugbrengen van het historisch landschapselement ‘de Aenjepoul’, zijn er weinig tot geen groene akkerranden en liggen de voor het Limburgs landschap typische holle wegen er verwaarloosd bij.”
Stichting Behoud Kollenberg dringt bij de gemeente aan op een aanlijnplicht voor honden op de Kollenberg en meer handhaving. In overleg met Natuurmonumenten kunnen borden worden geplaatst die wandelaars en andere gebruikers van het gebied bewust maken van de kwetsbaarheid van het gebied. “Zo hopen we ervoor te zorgen dat het prachtige natuurgebied Kollenberg zijn charme voor mens, flora en fauna blijft houden.”
