Een laatste blik in ’t oud Kleesj

Zaterdag bezochten enkele honderden belangstellenden nog één keer het gebouw dat diende als decor voor een wezenlijk deel van hun jeugd, werkzame bestaan of beide.

De Vereniging Sittards Verleden en de stichting Reünie Kleesj Sittard organiseerden – met dank aan projectontwikkelaar Mulleners – een open dag in het voormalige Bisschoppelijk College St. Jozef aan de Parklaan 4 in Sittard, voordat het pand wordt omgebouwd in een luxe hotel.

Straks kun je er slapen zonder dat je straf krijgt

Oud-leerlingen, oud-docenten en andere oud-werknemers die er op school zaten of werkten liepen zaterdag met een nostalgisch gevoel, een blik van herkenning, maar soms ook met een frons – “hoe zat dat gebouw ook alweer in elkaar” (een flink deel van het gebouw is gesloopt) – door de markante gangen van het oude schoolgebouw.

Het pand heeft, ook in de jaren van leegstand en tijdelijke ‘bewoning’ onder regie van Maximus Leegstandbeheer, zijn oude charme behouden. Terrazzo-vloeren, prachtige trappartijen, glas-in-lood ramen, gele wandtegels en fraaie bogen en gangen zijn nog in tact en daarmee is ook de unieke sfeer van het voormalige schoolgebouw in stand gebleven. En die wil men ook zoveel mogelijk in stand houden als het pand wordt verbouwd tot luxe hotel.

Wat velen opvalt is dat alles veel kleiner oogt dan vroeger, toen ze er op school zaten. “Dat klaslokaal: zaten we daar echt met 30 leerlingen in?”

Een aantal bezoekers, waaronder wethouder Meekels, architect Povse en projectontwikkelaar Mulleners, kregen na een korte lezing van de vereniging Sittards Verleden een rondleiding door het gebouw met oud-docent/directeur Theo Hanssen als gids. Voor Meekels was het bezoek een tour van herkenning, want ook hij sleet er zijn middelbare schooltijd.

Een korte stop in de voormalige gymzaal op de eerste verdieping was goed voor enkele anekdotes. Het schoolgebouw stamt uit een tijd dat lichamelijke opvoeding op middelbare scholen nog geen gemeengoed was. De sportaccommodaties in de school waren dan ook geïmproviseerd en ondermaats. De school telde 3 kleine gymzalen met geen of amper sanitaire voorzieningen. Een van die gymzalen was een voormalige kapel op de eerste verdieping. De geur van zweet(sokken) lijkt er in de muren te zijn getrokken. Omkleden deden de leerlingen langs de wanden van het gymlokaal, of tussen de turntoestellen die op de plek van het voormalige altaar stonden. Na twee uur sporten in het gymlokaal schoten de leerlingen bezweet en al hun dagelijkse kloffie weer aan. Het gevolg daarvan was dat de luchtkwaliteit in het reguliere leslokaal na een gymles de rest van de dag zwaar beneden peil was. “Als je dan een lokaal binnenkwam met leerlingen die eerder op de dag gymles hadden, dan wist je niet wat je rook,” zo herinnert een van de aanwezigen zich nog al te goed.

Een etage lager, op de begane grond, genieten de bezoekers van een kop koffie en een lekker stuk vlaai. En dan komen de herinneringen los. Aan oud-docenten en oud-klasgenoten. Dat het jammer is dat zoveel van het gebouw is verdwenen. Aan Adje Wabeke, die als conciërge in de herfst weken bezig was met het opvegen van de bladeren die van de kastanjebomen rond de cour vielen. Of aan meneer Meuffels in zijn ‘aquarium’. Aan gymleraar Chief Wauben, die bijna de hele school aan het handballen kreeg. En natuurlijk aan Nico Bitsch. Aan hele goede docenten en aan hele slechte. Aan de fietsenkelder, die een paar keer per jaar niet toegankelijk was, omdat onverlaten er hun tijdens scheikundelessen opgedane kennis over het maken van een rookbom in de praktijk meenden te moeten brengen. De fietsenkelder was zaterdag trouwens ook niet toegankelijk. Iets met asbest, volgens een van de aanwezigen.

’s Middags was er nog een tweede sessie voor oud-leerlingen, georganiseerd door het drietal dat in 2014 de Reünie Kleesj Sittard organiseerde: Pascal Verjans, Paul Janssen en Ellen Kersten. De deelnemers ontvingen daarbij een uniek exemplaar van de Biskoo, de voormalige schoolkrant (en opvolger van de eerdere Fenix).

Cookieinstellingen