Losse Flodders

Opinie - door Björn Bonten. Groot nieuws in televisieland een paar weken terug: er komt een reboot van Flodder. Of eigenlijk een spin-off, gericht op Kees Flodder.

En dat wordt ook meteen de titel, zo blijkt uit de berichten.

En meteen al komen de shownieuws-raderen in beweging. Om welke Kees gaat het? Want, zoals u ook waarschijnlijk nog wel weet, er waren er twee. Eén van de twee werd in de oorspronkelijke film gespeeld door René van het Hof. De andere Kees werd op onnavolgbare wijze vertolkt door Tatjana Šimić. Onnavolgbaar? Was het zo’n goede actrice? Heeft ze een Oscar of een Gouden Kalf gewonnen? Nee, maar de zin “Buurman, wat doet u nu?” is in ieders geheugen gebrand (hoewel niet per se doordat de actrice het zo briljant uitsprak).

Die zin, trouwens, raakt ook meteen aan de dieperliggende thema’s van de film. Diepere thema’s, hoor ik u denken? De familie Flodder was toch gewoon een vroege voorloper van de Tokkies? Het was toch een film die aan elkaar hing van slechte grappen over seks en een hoop slapstick-actie? Nou, dat klopt natuurlijk gedeeltelijk wel, maar er zat toch wel wat meer achter dan seks, drugs en asociaal gedrag.

Ons werd allemaal een spiegel voorgehouden. Waren de Flodders wel zo asociaal? Vonden we niet dat Ma Flodder, met sigaar in de mond, op haar sierlijke rubberlaarzen, eigenlijk wel een nuchtere kijk op het leven had? Of, veel interessanter nog, voelden we niet een nog grotere afstand tot de hypocriete bewoners van Zonnedael? Volgens filosoof Jurriën Rood zal de film ooit, over decennia, in ieder geval gezien worden als de scherpste politieke film uit de Nederlandse jaren tachtig. En waar was dat allemaal opgenomen? In Sittard, lang voordat dat onderdeel werd van Sittard-Geleen.

Moeten we daar nou trots op zijn, als Sittard-Geleen zijnde? Ja natuurlijk. Hoeveel kaskrakers zijn hier nou helemaal opgenomen? En zijn we niet trots op álles wat met cultuur te maken heeft en uit onze kleine, lieve stad komt? Daarin hoeven we geen onderscheid te maken tussen “hoge cultuur” en volkscultuur”. Wat mij betreft is er geen verschil. U zult mij niet snel tegenkomen bij “Muziekfeest op het Plein”, maar net zomin bij een moderne dansvoorstelling in het theater. Wel bij Pinkpop (ook iets om trots op te zijn in Sittard-Geleen), of bij een klassiek concert. Is het één hoger of beter dan het ander? Welnee. En als het aan de huidige regering had gelegen, werd het allemaal de nek omgedraaid. Gelukkig hebben we nog effectieve oppositiepartijen.

Niet dat het een vetpot is voor de theaters en de cultuurorganisaties. Het zou heus geen kwaad kunnen als we allemaal wat meer kaartjes kochten voor wat er allemaal te zien is. Het is zelfs nog maar de vraag of De Domijnen het hoofd boven water kan houden, gezien de huidige financiële situatie. En als de bezuinigingen op de NPO doorgaan, is er straks ook al niets meer van dat moois op tv te zien. Alleen nog maar wat mainstream-commercieel is.

Dus moeten we nu alvast ál onze eigen stukjes cultuur koesteren. Van de Maurits tot aan het klooster (en de kapel!), van de Flaarisse tot aan de Marotte, en van Toon Hermans tot aan Flodder. En zo moeilijk hoeft dat niet te zijn hoor. Zeker niet wat Flodder betreft. Ik heb laatst al begrepen dat er plek over is op de benedenverdieping van het theater. Dus daar kan gemakkelijk een Floddermuseum in. Met die roze Chevrolet voor de deur natuurlijk. Mooie combinatie, vind ik, Toon en Flodder. En als de producenten van de nieuwe serie dan nog even wat opnames op de Flodder-geboorteplek komen maken, hebben we er zo weer een verse trekpleister bij. Wel nog even dat “Welkom in Zonnedael”-bord terugzetten aan het begin van de Kollenberg, natuurlijk. De landelijke media hebben het in ieder geval alvast opgepikt.

Goed voor Sittard-Geleen, goed voor de ondernemers, goed voor Limburg…”Leuk, zo’n feestje”!