Tom Dumoulin had nog het idee woensdag te starten in de Waalse Pijl. Zondag, na zijn veertiende plaats op het WK in Imola, leek hem dat bij nader inzien toch niet zo’n goed idee.
“Ik denk dat ik nu even een week rust neem. De week erop wil ik dan meedoen om de podiumplaatsen in de Amstel Gold Race”, vertelde de Limburger die net niet kon aanhaken toen zes renners op de laatste klim ervandoor gingen. Van dat zestal veroverde de Fransman Julian Alaphilippe de wereldtitel.
“Ik was goed, maar niet genoeg om met de besten mee te kunnen op die laatste klim”, erkende Dumoulin, die vrijdag als tiende was geëindigd in de tijdrit. “Het was een eerlijke klim. Als je de benen had, zat je vooraan en anders niet.”
Hij had op de voorlaatste helling, de Mazzolano, hoogstpersoonlijk de ontsnapte Tourwinnaar Tadej Pogacar achterhaald. “Het was mijn bedoeling daar een mooi groepje mee te krijgen. Maar ik kwam alleen met hem te zitten en bij hem was het beste eraf. Toen er in de finale werd aangevallen, kon ik net niet mee. Ik had last van krampen, maar dat heeft de helft van het peloton op dat moment. Dat heeft gewoon met vorm te maken. Ik denk dat de allerbesten in koers er minder last van hadden.”
Toch was er enige tevredenheid. Een jaar geleden, bij de WK in h Engelse Yorkshire, zat Dumoulin nog thuis met een slepende knieblessure. “Ik ben blij dat ik er weer bij zit. Ik was goed in de Tour en kon nu ook heel lang mee. Ik ben zeker wel eens beter geweest, maar ik zit er niet ver van af. Op dit moment moet ik het hier mee doen. Na tijdrit was ik teleurgesteld dat ik mijn waardes van de tijdrit in de Tour niet kon halen. Ik haalde daar mijn niveau niet. Vandaag was ik gewoon goed, zonder super te zijn. Het geeft me vertrouwen richting de toekomst.”
