Ken je dat? Je bent met carnaval op stap, komt een groep bekenden tegen, het is gezellig en in een gestaag tempo drink je je biertje.
Tijd voor een nieuwe bestelling! Je perst je door de opeengepakte massa in de kroeg richting bar.
En als je er dan eindelijk bent, het geld al afgepast in je hand en de bestelling van je vrienden repeterend in je hoofd… is het wachten tot de man achter de tap jouw kant opkijkt. En als de barman dan eindelijk vragend jouw kant op kijkt laat je nog een keer de hele bestelling door je hoofd gaan. Drie of vier biertjes. Weet je wat? Doe maar vijf. Dronk Sandra nou sjoes of half-om? Twee spaatjes en een dinges, ehh,… verdomme, hoe heette dat ook alweer? Je kort geheugen lijkt te zijn verdampt.
Te lang gedacht en de blik van de barman heeft zich al gericht op de volgende klant. Die blijkt bijna dezelfde bestelling te hebben en dus neemt de twijfel over de eigen bestelling toe.
Gelukkig. De barman kijkt je weer aan met diezelfde vragende blik van vijf minuten geleden. Nog één keer gaat de hele bestelling door je hoofd en gooi je je bestelling eruit … “Doe maar een pilsje”, de rest ben je straal vergeten. De barman neemt een glas, houdt het onder de tapkraan en trekt de hendel omlaag. En dan gebeurt het. Of liever gezegd: dan gebeurt het niet. Slechts wat luchtbellen, omgeven door een filmlaagje bier, komt uit de tap en blijft hangen. “Vaat aaf”, mompelt de tapper.
Een goed moment om even terug te lopen naar het gezelschap. “’t Vaat is aaf. Wat drónk geer ouch alweier?”
