Duistere hoeraes geven energie

Foto: Rene Haustermans

Door Rene Haustermans | Traditiegetrouw vindt op carnavalsdinsdag in Sittard het ‘Appelesiene Sjmiete’ plaats. Op deze laatste dag van het carnaval gaat het om het delen en om middernacht maakt iedereen zich weer bekend.

De anonimiteit van de massa achter het masker is voorbij en samen kunnen we er weer een jaar tegenaan.

Achter die anonimiteit ligt echter een wereld verborgen. Een masker draag men niet om zich te kunnen verschuilen, maar om de eigen persoon even naar de achtergrond te plaatsen. Krachten en mechanismen die een lokale maatschappij sturen, worden nagebootst door de duistere figuren die vandaag de boventoon voeren, nl de zogenaamde hoeraes.

Deze entiteiten die hetzelfde beogen de sociale en mythische entiteiten, zoals het auwt wief, de Krampus, de auvelemenkes en zelfs zwarte piet, geven een speelruimte om perikelen aan de kaak te stellen, zichtbaar en bespreekbaar te maken. Juist hierdoor geven ze een voedingsbodem voor de komende periode.

De Sittardse hoeraes geven op deze laatste dag vruchtbaarheid. De vitamines van de sinaasappel geeft een nieuwe energiestoot voor de toekomst. Dat is de fysieke kant van het verhaal. In de mentale kant wordt het duistere van de mens en gemeenschap uitgebeeld. Dat wil zeggen, de zaken die even niet zo lekker lopen. En juist door met carnaval dat duistere op te zoeken, daar doorheen gaan en na het afzetten van het masker met nieuwe inzichten verder gaan, is verbeeld in die duistere hoerae die je iets geeft voor die toekomst.

We weten niet wat de precieze herkomst is van de naamgeving van de Hoerae. Er is geopperd dat het iets te maken heeft met een bekende oude Germaanse stam die niet zover van hier leefden. Zij worden door Tacitus beschreven als een woeste stam, met een eigenzinnige aanvalstactiek in oorlogstijd.

Wanneer zij een andere stam wilden veroveren, verfden zij zich helemaal zwart. Zij wachten met het moment van aanvallen tot het nacht was en de maan op zijn volst was. Wanneer er dan een massa door het maanlicht belichte zwarte wezens voor je dorp stond, sloeg de schrik om het lijf en vluchtte men voor deze demonische wezens. Daarna was het leeg gevluchte dorp vrij om zonder veel moeite dorp in te nemen.

Terug naar nu. Ook vandaag de dag zijn er nog duistere wezens. Zij zien er doods en duister uit. Het schrikt mensen af, te meer omdat zij door hun afschrikwekkende uiterlijk haast symbool staan voor het kwaad. Het tegendeel is echter waar. Wanneer je het duistere aanvaart, ben je ontvankelijker voor licht. Wanneer je je eigen duisternis erkent, is er oriëntatie naar iets nieuws. Wanneer je dat duistere figuur nadert, wordt je gevoed.

Cookieinstellingen