Door de strot

Foto: Pepijn Pi

Opinie – door Björn Bonten. Onlangs werd tot twee keer toe door onbekende het regenboogzebrapad bij de roeivijver aan de Vijverweg beklad.

Burgerraadslid Björn Bonten schreef er het volgende opiniestuk over.

Door de strot

björn bonten

Tot twee keer toe is er de afgelopen tijd in Sittard-Geleen een regenboogzebrapad beklad.

De eerste keer met klodders witte verf, de tweede keer met de slogan “woke is broke”. Het is natuurlijk belachelijk dat mensen menen de openbare ruimte zo te moeten verminken, of ze het nou eens zijn met regenboogbeleid of niet. Maar wat misschien nog erger is, zijn de commentaren op social media hierover.

Er zijn verschillende groepen reageerders. Zo is er een groep die zogenaamd de verkeersveiligheid hoog in het vaandel heeft staan. Zo’n regenboogzebrapad zorgt voor ongelukken, is hun argument. Beter is het, volgens hen, om niet te sollen met de wegenverkeerswet. Zij zouden misschien een punt kunnen hebben als het hier ging om een oversteekplaats die volledig was uitgevoerd in regenboogkleuren. Het gaat hier echter om een normaal zebrapad met witte strepen, waarbij de ruimte tussen die strepen is opgevuld met kleuren. Volledig wettelijk dus. Overigens hoor je deze mensen niet over andere oversteekplaatsen waar de ruimte tussen de witte strepen is ingekleurd. In de Kromstraat bijvoorbeeld. Als je goed kijkt zie je dat dat geen regenboogzebrapad is, maar het effect is hetzelfde. Zou het kunnen dat de verkeersveiligheid niet per se de eerste zorg is van deze mensen?

Dan is er de (kleine) groep die vindt dat vrijheid van meningsuiting voor iedereen geldt, dus ook voor mensen die liever geen regenbogen zien. (Mag ik die mensen aanraden om na een regenbui altijd naar de grond te kijken, of eventueel richting de zon. Dat vermindert de kans op het zien van een regenboog aanzienlijk!) Dat lijkt een redelijk argument, met de nadruk op “lijkt”. Vrijheid van meningsuiting is natuurlijk geen excuus voor vandalisme. Als je dringend je mening kwijt wil over de ingekleurde oversteekplaats, ga er dan naast staan en spreek eenieder aan die er gebruik van maakt. Succes daarmee. But seriously, vrijheid van meningsuiting is iets heel anders dan het recht om zomaar van alles te roepen. Het is een in de grondwet vastgelegde vrijheid die er is om ons te beschermen tegen de overheid. Vrijheid van meningsuiting gaat helemaal niet over wat u en ik tegen elkaar denken te moeten zeggen. En het gaat al nog minder over het bekladden van publieke plekken. Daar zijn andere wetten voor. Als u het niet eens bent met wat een instantie denkt of zegt of doet, dan heeft u het recht daar iets van te vinden en daar iets van te zeggen of er zelfs iets over te publiceren. De overheid mag u daar niet zomaar op afrekenen. Het plegen van strafbare feiten wel. Sterker nog: dat verlangen we met z’n allen nou juist van de overheid. Hoe strenger hoe beter volgens sommigen, maar daarover in een ander stukje meer. We waren nu bezig met de groepen reageerders op de socials…

De derde groep bestaat uit mensen die vinden dat ze van alles opgedrongen wordt:
“Net goed, mensen zijn het zat deze onzin, komt je de strot uit” (Michel Beckers), “Ja ze rammen t door je strot heen..ik denk dat we t nu wel weten.ik accepteer iedereen maar t hoeft niet op de manier waarop t nu gaat” (Trudy Janssen)..om maar een paar voorbeelden te noemen. (De reacties zijn online te vinden, letterlijk overgenomen inclusief de spelling/interpunctie.) Deze arme mensen hebben er genoeg van. Stel je voor, dat er ergens regenboogkleuren geschilderd zijn. De maat is vol. Ze willen het niet meer horen. Overal waar ze gaan of staan wordt hen schijnbaar iets door de strot geduwd? Ik vraag me oprecht af wat deze lui bedoelen. Er is in Sittard-Geleen geen parade, geen aandacht voor pride-week, geen huis-aan-huis campagne van het COC. Er is eigenlijk nog niet eens echt actief regenboogbeleid, hoewel de gemeente daar wel geld voor ontvangt. Wat wordt er door uw strot geduwd? En door wie? We weten het niet. Zou men het misschien vervelend vinden te weten dat er mensen zijn die zich rekenen tot wat men de LHBTI+ gemeenschap noemt? Of wacht, dat weten ze natuurlijk wel, maar misschien is het vervelend dat ze er zo nu en dan aan herinnerd worden. Het leven is zoveel makkelijker als je kan ontkennen dat er minderheden zijn die het slechter hebben dan jij. Die, ondanks lippendienst (“ik accepteer iedereen, maar blijf uit m’n buurt”), toch niet geaccepteerd worden. Die moeten vechten om dezelfde rechten te verwerven die anderen allang hebben. Die worden nageroepen of uitgescholden of soms zelfs fysiek belaagd. Gewoon om wie ze zijn.

René Nohlmans zegt online: “Jammer dat het altijd minderheids groeperingen zijn die in de belangstelling willen staan en dus reacties uitlokken.” Tja, René. Aan reacties geen gebrek voor minderheidsgroepen. Negatieve reacties dan wel te verstaan vanuit, jawel, de meerderheidsgroepering. Natúúrlijk zijn het de minderheidsgroepen die aandacht vragen voor hun situatie. De meerderheid heeft hun problemen niet, dus wordt er niks aan gedaan. Voor de duidelijkheid en de volledigheid moet ik zeggen dat er genoeg mensen uit de “meerderheidsgroepering” zijn die zich sterk maken voor de rechten van de LHBTI+ gemeenschap. Ik neem mijzelf maar even als voorbeeld, maar ik ben natuurlijk niet alleen. Gelukkig. Maar dan gaat het nog steeds om een minderheid van de meerderheid (volgt u het nog?), dus dat zet niet automatisch zoden aan de dijk. En daarom gebruiken we het publieke domein om aandacht te vragen voor de problemen van minderheidsgroepen. Dat dat volgens sommigen te lang en te vaak gebeurt, komt misschien eerder door het gebrek aan verandering. Ja, wij waren het eerste land waarin het zogenaamde homohuwelijk mogelijk was, maar sindsdien zijn we geen steek opgeschoten. Eerder andersom. En voordat u dat wijt aan vluchtelingen met een islamitische achtergrond: het is de meerderheid, u en ik, die er wat aan kan doen. Niet door als een sneue, verborgen anti-homo figuur een regenboogzebrapad te gaan bekladden. Wel door gezamenlijk op te komen voor onze minderheden die net zoveel mens zijn als wij. Of het nou gaat om seksuele geaardheid, huidskleur, geslacht, gender, religie of wat voor onderscheid u maar wil bedenken…allemaal mensen. Met rechten. En met hier en daar een regenboogzebrapad om u daaraan te herinneren.

Björn Bonten is burgerlid voor D66 van de gemeenteraad Sittard-Geleen en is in het dagelijks leven docent maatschappijwetenschappen.

Cookieinstellingen