Geleen Calling stopt ermee na zeventien jaar events
3voor12vpro.nl publiceerde op 25 februari een interview met Rob Nabuurs, die na 17 jaar stopt met de organisatie van Geleen Calling.
Sittard-Geleen.nieuws.nl kreeg toestemming om het interview integraal door te plaatsen.
Tekst: Sam Reneerkens | Beeld: Ineke Kamps
Rob heeft jarenlang toffe acts en vooral ook opkomende talenten geboekt voor Geleen Calling. Vanavond spreken we hem in hartje Geleen over zijn ervaringen, herinneringen en de laatste editie van het festival. Bij binnenkomst worden we enthousiast begroet door Charlie, Robs Briard-hond. Rob blijkt een man van structuur: flessen frisdrank, snacks, merchandise en posters van Geleen Calling liggen keurig klaar op tafel. Wat een gesprek van een uur zou zijn, groeit uit tot ruim 2,5 uur vol verhalen en anekdotes.
Voorbereid met flink wat vragen starten we het gesprek, maar al snel blijken de anekdotes van Rob interessanter te zijn dan de voorbereide vragen. Zo vertelt hij dat gedurende de laatste editie van Geleen Calling een band in een Tesla aan kwam rijden. “Ze vroegen aan mij waar ze hun Tesla even konden opladen. Ook vroegen ze of ze wat fruit mochten meenemen voor onderweg naar de volgende show. Dat zijn de momenten waar ik echt van geniet. Die spontaniteit.”
Hoe ben je begonnen met Geleen Calling?
“In die tijd gingen we overal naartoe voor concerten, maar in Geleen werd niet veel meer georganiseerd. Toen dachten we: waarom draaien we het niet om en halen we de bands hierheen? Het begon als een eenmalig idee, maar het werd zo leuk dat we ermee doorgingen. We startten in 2008 in de Hanenhof. in die periode had je nog geen VOLT, Nieuwe Nor of Muziekgieterij zoals we die nu kennen. Natuurlijk wel FENIX in Sittard als jongerencentrum. Jan Smeets stopte toen ook met het boeken van bands in Geleen en focuste zich volledig op Pinkpop. Wij wilden bands naar Geleen halen in plaats van telkens naar Brussel of Dortmund te rijden.”
Welke boekingen maken je het meest trots?
“Dat is lastig hoor, er zijn meer dan tweehonderd acts geboekt. DeWolff in 2009 was bijzonder, zij groeiden uit tot een grote band en staan nu op Pinkpop. Whispering Sons in 2018 was ook een mooie boeking. Daarnaast heb ik Pol, HIQPY, Marathon en Thames in een vroeg stadium van hun carriere kunnen boeken, toen ze nog niet te duur waren voor een festival als Geleen Calling.”
Hoe lukt het je om toch telkens bands te boeken die uiteindelijk groot worden?
“Boeker is een vak apart. Je moet continu bezig zijn met de ontwikkelingen in de muziekwereld en wat er past in de programmering. Dit doe ik vooral door social media te volgen, vakbladen te lezen, concerten en festivals te bezoeken... Verder krijgen we ook vaker tips uit het circuit. Ik moet een band eerst live hebben gezien voordat ik ze boek.”
Rob Nabuurs bij zijn geliefde 'Reünie'
Je reist dus veel voor muziek, wat is de meest bijzondere trip die je hebt gemaakt?
“Ik rijd vaak in één dag op en neer naar Londen. Zo heb ik daar eens The Spitfires gezien. Ik rijd dan 's morgens met de auto rond 10:00 vanaf Geleen naar Calais, ik pak daar de autotrein naar Folkstone en rijd vervolgens binnen 2 uur naar Londen. Na het concert stap ik in de auto en ben ik rond 04:00 's nachts weer thuis. Het is wel belangrijk dat ik in de tunnel onder het kanaal nog even 35 minuten slaap en een bakje koffie drink, hahaha. Ik heb gewoon een grote passie voor Engeland en concerten. Ik vind Brighton een geweldige plek. Hier zijn veel leuke zalen om bandjes te bezoeken en veel Londenaren komen naar Brighton gedurende het weekend. Vroeger ging ik trouwens wekelijks op en neer naar Paradiso in Amsterdam. Om 02:00 's nachts kwam ik thuis en om 07:00 begon ik met werken.”
In de laatste editie van Geleen Calling treden 32 OHM, Decorate Decorate, Eosine, Marathon en Desperate Journalist op. Wat maakt deze line-up speciaal voor jou, zeker gezien het de laatste editie is?
“Ten eerste, het is begonnen met het idee dat ik een classic editie wilde organiseren. Zo hebben we vaak thema’s gekoppeld aan Geleen Calling. Denk aan ‘Blue Monday’ en ‘Kids’. Deze classic editie is eigenlijk geïnspireerd door Jan Smeets, de voormalige festivaldirecteur van Pinkpop. Bij de laatste editie van Pinkpop Classic raakte ik met hem in gesprek. Jan is een absolute held. Helaas stopte Pinkpop daarna met de classic edities. Toen wilde ik ook eens een classic editie organiseren. Het heet ‘The Final’ omdat het de laatste editie is maar voor mij is het een classic editie met de beste acts die we ooit hebben zien optreden bij Geleen Calling. Op Eosine na heeft dan ook elke band al eens eerder bij me opgetreden.”
Het festival heeft altijd een sterke focus gehad op alternatieve muziekstijlen. Hoe zou je de muzikale identiteit van Geleen Calling omschrijven?
New wave, post-punk wave. Maatschappijkritische post-punk / new wave.
Toch zijn er meer genres die een plek vinden op Geleen Calling. Gedurende de laatste editie van Geleen Calling Kids trad een Taylor Swift tributeband (Lovestory) op. Hoe belangrijk was het voor jou om ook jongere generaties bij het festival te betrekken?
“Sowieso heel belangrijk. Eigenlijk vanaf het begin, dus zeventien jaar lang, hebben wij jeugdige talenten een podium gegeven. Het is belangrijk dat bands uit de regio gaan optreden en vlieguren kunnen maken. Ik denk dat toch wel 20 tot 25% van de bands bij Geleen Calling echt jongeren waren. De jeugd moet kansen krijgen om zich goed te kunnen ontplooien.”
Wat waren enkele van de meest unieke of onverwachte optredens die je hebt meegemaakt tijdens Geleen Calling?
“Peuk onder andere. De Belgen hebben ons eigenlijk nooit teleurgesteld. Waar ik persoonlijk heel erg positief op terugkijk is Bettie Serveert. Ze staan 7 maart in de Nieuwe Nor, trouwens. Ik wist dat ze goed waren, maar zo goed had ik niet verwacht. HIQPY. En ook vond ik de speciale editie waarbij er een tribute was rondom het overlijden van Sinéad O’ Connor sprookjesachtig mooi.”
Wat zijn enkele van de reacties die je hebt ontvangen van artiesten die op Geleen Calling hebben gespeeld?
“Met name "gaaf!". Veel artiesten geven aan dat ze genieten van de old school uitstraling van de Reünie, de warme ontvangst en alles wat er backstage wordt geregeld. Zo hebben we in de backstage-ruimte altijd een snoeptafel met wat ouderwets snoep staan. Ook hebben we broodjes knakworst, veel bier en zelfgemaakte wafels. Maar natuurlijk moeten we ook rekening houden met de persoonlijke eisen en wensen van de artiesten.”
Komen er wel eens gekke eisen voorbij?
“Vaak is het iets grappigs, van chocolademelk, stripboeken tot speciaal Engels bier dat je in Nederland niet eens kunt kopen. Zo was er ooit een band die om vijf krasloten vroeg. Ze hadden vervolgens 100 euro gewonnen met een kraslot. Dat is dan mooi bijverdiend.”
En DJ Pat Astaire is ook altijd aanwezig in het café-gedeelte van de Reünie.
“Haha! Ja! DJ Pat Astaire is een van de belangrijkste namen van onze events. Hij draait sinds 2012 elke editie bij Geleen Calling de leukste plaatjes. Hij draait zo goed dat sommige mensen alleen een kaartje kopen voor hem en niet eens naar de live bands gaan kijken. Van The Cure en Simple Minds tot David Bowie en Talking Heads, allemaal worden ze die avond gedraaid. Bezoekers hebben aangegeven niet meer te kunnen stoppen met dansen zodra die hits voorbij komen. Hij sluit altijd toepasselijk de avond af met het nummer ‘There is A Light That Never Goes Out’ van The Smiths. Dit nummer wordt traditioneel om 02:00 als laatste gedraaid. Dat is het einde van een Geleen Calling event.”
Geleen Calling stopt na bijna zeventien jaar. Hoe voelt het om afscheid te nemen van het festival?
“Vreselijk, hahahaha. Nee, ik weet niet hoe het is zonder het festival. Ik heb ook zeventien jaar intens hard gewerkt en leuke events georganiseerd. Ik doe veel zelf, van de beveiliging tot de planning, de promotie en het boeken van de artiesten. Ook natuurlijk het financiële plaatje, er komt veel bij kijken. Op de dag van het festival zelf hebben we altijd een groep van tien fijne vrijwilligers die helpen. Ook heeft Ed (Jansen, red.) natuurlijk een groot aandeel gehad in het vinden van de juiste (wave)bands en de promo van onze events. We hebben heel fijn samengewerkt. Kortom, ik weet niet hoe het me gaat bevallen na 15 maart.”
Er is veel gebeurd in zeventien jaar, ook grappige dingen natuurlijk. We lazen laatst iets over The Doors?
“Dat is een grappig verhaal. Bij een van de vorige edities had ik op de timetable gezet: “Doors 18:00”. Er waren mensen naar Geleen gekomen die dachten dat The Doors kwamen optreden, maar ik bedoelde natuurlijk dat de deuren om 18:00 open gingen.”
Heb je nog een muzikale tip voor Geleen Calling The Final?’
“Eosine! Helaas zijn de tickets uitverkocht. Maar de mensen die erbij zijn, zullen hopelijk betoverd worden.”
We vragen Rob nog naar zijn all-time favoriete nummers:
- Town Called Malice – The Jam
- Plan B – Dexy’s Midnight Runners
- Teenage Soldier – Missing Andy
- Wires – Athlete
- Fake Plastic Trees - Radiohead
