Stadsdichter blikt terug op vorige Oktoberfeest

Rouke van der Hoek uit Meerssen is stadsdichter van Sittard-Geleen en laat regelmatig zijn dichtersoog vallen op gebeurtenissen of andere zaken binnen de gemeente die hem als dichter tot inspiratie dienen.

En in oktober kan zelfs - of juist - een stadsdichter niet om het Oktoberfeest heen. Onderstaand gedicht is geen lofzang op het grootste najaarsfeest van het zuiden, maar een terugblik op de afloop van het vorige Oktoberfeest, waarin persoonlijk drama en een beetje spot zijn verweven met het in deze tijd van het jaar altijd actuele thema van veiligheid.

Afloop van het (vorige) Oktoberfeest
Onze dierbare S. koos het Oktoberfeest als moment

om een lastig hoofdstuk in zijn leven af te sluiten

(relaties, relaties). Een goede geest bracht hem thuis.

Toen hij de sleutel in het slot van de voordeur stak

kantelde hij naar links. Of het huis naar rechts.

Hij hield zich vast aan de sleutel - die afbrak.

Eenmaal in het reine met de zwaartekracht sloeg hij

het raam naast de deur in om binnen te komen,

waarbij hij zich sneed. Bloedend viel hij op de bank

waar (Attentie! Buurtpreventie!) hij even later

door de sterke arm weer van af werd gelicht.

Ergens halverwege de volgende middag,

misschien wat high van de schoonmaakmiddelen,

begon hij het nuttige van de zaak in te zien:

werk voor glaszetter en slotenmaker,

een positieve bijdrage aan de politiestatistieken

en aan de omzetcijfers van het Oktoberfeest.

Plus: een heel jaar te gaan zonder knellende Lederhose.

Daar zat hij. Gehavend, maar levend. Neuriënd zelfs,

alsof hij al een nieuw hoofdstuk in gekanteld was.

Een hoofdstuk vooralsnog zonder vrouw.

Welgeteld twee minder dan in het vorige.