Van Beekhoven tot Mierlo - Overzichtsexpositie van ruim 65 jaar schilderijen van Desiree van Doorne-Selker
Vanaf maandagmiddag 13 januari is er een nieuwe schilderijententoonstelling bij Heemkundevereniging Geleen geopend voor de liefhebber en deze keer wel een heel bijzondere: een overzicht van de werken van de Geleense Desiree van Doorne-Selker.
Desiree Selker werd geboren op 7 januari 1950 te Heerlen in de Vroedvrouwen school.
Haar ouderhuis stond in Geleen op de hoek van de Beekhoverstraat en de Norbertijnenstraat. Ze was een vrolijk maar verlegen kind. Als heel klein kind tekende ze al, dat was voor haar belangrijk om haar gevoelens te kunnen uiten. Haar vader, Jan Selker, kwam na de oorlog veel in aanraking met kunstenaars.
Zo kwam de bekende kunstschilder Pie Schmitz vaak bij hen thuis en hij zag de kleine Desi bezig met haar tekeningen. Hij stelde haar vader voor dat ze naar zijn atelier, een houten gebouwtje in Oud-Geleen, zou komen en hij haar daar zou laten werken. Ze was toen 4 jaar en het waren de mooiste uren die ze zich maar kon bedenken. Wel spannend, want als Pie haar uitgelegd had wat te doen, ging hij zelf schilderen aan de andere kant van de ruimte. Soms in gedachten, als hij bij haar naar de voortgang kwam kijken, nam hij een appeltje van de schaal, dat bedoeld was voor het stilleven dat ze tekende, om op te eten. Haar in lichte paniek brengend, want nu klopte haar tekening niet meer. Ze leerde met simpele middelen te werken. Een stokje en inkt, daarbij een penseeltje en wat water.
Een van de bewaard gebleven werken is “de Hoed”, dat ze op 8-jarige leeftijd bij hem maakte. Zo ontwikkelde ze zich verder, in een huis vol creativiteit en muziek, waardoor ze ook passie kreeg voor balletdansen en ook daar op haar vierde jaar mee begon en tot haar 34ste intensief is blijven doen.
Het tekenen ging over in schilderen bij Jean Viehoff op de volksuniversiteit in Lutterade. Door hem kreeg ze ook contact met de schildersclub “Licht en Kleur” in Geleen en sloot zij zich daarbij aan. Geweldig om samen te werken met collega-schilders, ze leerde er zoveel. Erop uit te gaan en buiten werken in de vrije natuur. Het was steeds spannend als er een expositie kwam. Eén expositie in 1967 is haar speciaal bijgebleven. Die werd geopend door Burgemeester van Banning en hij maakte haar vader een compliment over de vooruitgang die zijn dochter had gemaakt en zei; "ik heb het u toch gezegd". Er is nog een foto van, waar Desirees vader heel trots het compliment aanneemt.
Een opleiding op de Kunstacademie konden de ouders niet goedkeuren, ondanks voorspraak van velen. Het “Hippietijdperk” was in volle gang en zij konden dat niet overzien. Wel werd ze aangemeld voor een mannequinopleiding, waar de ouders van hoopten, dat hun dochter er wat minder verlegen van zou worden. Desiree had daar geen zin in maar deed het toch zoals toentertijd gebruikelijk was, je deed wat ouders vroegen. Tot haar grote verbazing vond ze de opleiding geweldig en het werd een succes. Zo kon ze schilderen en verdiende goed met de shows, een goede combinatie. Intussen leerde ze op 17-jarige leeftijd de vriend van haar broer kennen bij een opening van een nieuw clubhuis op vliegveld Beek waar beide vrienden een opleiding volgden. Het is snel "aan" tussen die twee en in 1969 volgt de verloving, met een huwelijk op 7 januari 1971, Desirees 21ste verjaardag.
Ze gaat met haar man naar Brabant, dan mag er van haar schoonouders niet meer geschilderd worden of modeshows gelopen.
Getrouwd betekende in 1971 vaak nog dat een vrouw haar bezigheden alleen in haar gezin en sociale sector kon doen. Zeker in een omgeving waar iedereen elkaar kent, was er ook "goede sociale controle". Na dertien jaar verhuisde het gezin naar Mierlo en woont sindsdien in een prachtige bosrijke omgeving. Daar komt het weer tot schilderen in haar eigen atelier. Het tekenen en schilderen pakt ze weer helemaal op bij kompaan Jo Manders. In die jaren bloeit ze op, buiten de interesse in de tuin, ook een creatieve uiting, richt ze ook haar aandacht op bosbouw en dieren in de natuur waar ze dagelijks mee te maken heeft. Daar tussendoor naast haar gezin is ook nog steeds aandacht en zorg voor de alleenstaanden en ouderen in de familie, bij vrienden en waar nodig is. Haar gezondheid is vaak een stoorzender in het geheel, echter zodra weer een penseel vast te houden is, trekt ze zich terug in haar zonnige wereld met mooie klassieke muziek erbij. Na jaren met Jo Manders te hebben gewerkt overlijdt hij. Daarna komt ze met Theo Selen in contact en werkt veel met hem samen. Ook wil ze graag het portretschilderen beter onder de knie krijgen en komt daarbij uit bij Peer van de Molengraft, een coryfee op gebied van portretten, die hij over de hele wereld gemaakt heeft. Ze was dankbaar om met deze geweldige man te kunnen brainstormen en erbij te zijn als hij zijn portretten maakte. Hij gaf haar een wijze raad, je kunt je opleiding missen, je kunt bij mij ervaren hoe te kijken en te werken, maar je moet het zelf doen. Ik ben autodidact het gaat me goed en jij kunt dat ook als je wil. De grootste inspiratie kreeg ze nadat haar kinderen uit huis waren en die zorgden voor uiteindelijk zes prachtige kleindochters. De kleine, inmiddels grote, muzes.
De expositie is tot 13 maart bij Heemkundevereniging Geleen (Jupiterstraat 35 A, 6161XD Geleen) gratis te bezoeken op maandag en donderdag van 14:00 uur tot 16:30 uur, op dinsdag tussen 19:00 en 20:00 uur en iedere eerste zaterdag van de maand van 09:30 tot 12:00 uur. Verder ook op afspraak via [email protected].
