Offers en sterk ploegwerk leiden Vingegaard naar tweede Tourzege

Jonas Vingegaard bereikte zondag als winnaar van de Tour de France de finishstreep op de Champs-Elysées, waar de Belg Jordi Meeus de sprint om de laatste dagzege won.

Dat de Deen van Jumbo-Visma voor de tweede keer op rij de Tour won stond eigenlijk sinds woensdag, en eigenlijk al sinds de tijdrit van dinsdag, vast. Met de vele offers die hij bracht en een sterke ploeg als basis.

Vingegaard deed dat in de buik van het peloton, omringd door zijn ploeggenoten die deze Tour hun kopman taakbewust ondersteunden. Het was de 26-jarige Deen zelf die zijn rivaal Tadej Pogacar in de individuele tijdrit in een een-tegen-eengevecht duidelijk maakte wie de beste was. Het sloopwerk van de ploeg, die elke etappe de koers hard maakte, deed een dag later de rest. De Sloveen van UAE Team Emirates, ging in de laatste Alpenetappe op de Col de la Loze definitief ten onder en verloor een kleine 6 minuten op de geletruidrager. De Tour was beslist.

Tourdirecteur Christian Prudhomme vergeleek het met een bokswedstrijd. “Vijftien ronden ging het gelijk op, daarna was er een stoot in de buik, ging een knie naar de grond en volgde de knock-out”, omschreef hij het gevecht tussen de twee renners die ver boven de rest van het veld uitstaken. De eerste twee weken waren ze aan elkaar gewaagd. Pogacar, net hersteld van een polsbreuk opgelopen bij een val in Luik-Bastenaken-Luik, leek vanaf de start zijn vertrouwde niveau weer gewoon te halen. De Tourwinnaar van 2020 en 2021 ging gretig op jacht naar bonificatieseconden, maar moest in de eerste Pyreneeënrit wel een minuut toegeven op de Deen.

Een dag later pakte Pogacar wat tijd terug met de etappezege bij de eerste aankomst bergop. Op de Puy de Dôme haalde de Sloveen in de slotkilometer nog eens 8 tellen van zijn achterstand af. Voorafgaand aan de Alpenetappes was de marge nog maar 9 seconden. Het zou spannend blijven tot het eind, was de verwachting. Maar een dag na de tweede rustdag was Vingegaard in de lastige tijdrit veel sneller dat Pogacar, die wel de rest van het veld ver achter zich hield. Een dag later volgde de definitieve ontmanteling.

Voor Vingegaard was het gevoel anders dan vorig jaar. “Ik had meer vertrouwen, reed meer relaxed rond”, beschreef hij de afgelopen drie weken. “Ik heb genoten van de rivaliteit. Die is goed voor het wielrennen, maar ook goed voor ons. We maken elkaar beter”, zei hij zondag voor de start van de slotrit. Er was veel opoffering aan voorafgegaan. “Ook dit jaar zal ik 150 dagen niet bij mijn gezin zijn. Je moet veel offers brengen om dit te bereiken.”