Joe – Filmhuis Het Domein 

Vijftienjarige Gary heeft het thuis erg moeilijk en zoekt werk om zijn probleemfamilie boven water te houden. Joe neemt hem onder zijn hoede, een actie die gevolgen zal krijgen. Is Joe een held of vooral zijn eigen vijand? 

Joe is een man met een crimineel verleden die zijn opvliegende karakter in toom probeert te houden. Gary wil ontkomen aan zijn drankverslaafde vader Wade. Hij gaat werken voor Joe, die een illegaal bedrijfje heeft opgezet om gezonde bomen te vergiftigen. Op die manier kan een creatieve ondernemer op termijn de meer profitabele pijnbomen op het terrein planten.

Door zijn open en nieuwsgierige houding trekt Gary Joe gaandeweg uit zijn isolement. Zonder dat er veel woorden aan worden verspild wordt Joe voor Gary iets tussen een vader en een oudere broer in.

Deze film doet enigszins denken aan Mud van Jeff Nichols.Tye Sheridan (Gary) speelt vrijwel dezelfde rol en de plot (raadselachtige onbekende wijst jongen de weg) is zeer vergelijkbaar.

Regisseur Green tekende voor studioprojecten als Pineapple express en Your Highness, totaal andere kost dan deze gruizige verfilming van het boek van Larry Brown.

Het harde realisme wordt vooral uitgedragen door enkele van de straat geplukte acteurs, zoals Gary Poulter als vader Wade. Net als de meeste mannen in de film hangt hij maar wat rond, werkeloos, drankzuchtig. Conflicten worden uitsluitend met geweld opgelost. 

Terug naar Joe. Hij heeft al veel dingen onder de riem, zoals een van zijn zeldzame vrienden zich treffend uitdrukt. Een illegale baan, een gestoorde vijand die hem voortdurend uitdaagt en nu Gary er nog bij. Op een rustige avond vertelt Joe zijn vriendin Connie over zijn problemen. Tegelijkertijd zien we beelden van Gary bij zijn familie. Een zeldzaam mooie combinatie van gesproken tekst en beeld. 

De laatste jaren speelt Nicolas Cage vele rollen, maar in weinig opzienbarende films. Heel anders dan in zijn beginjaren (Leving Las Vegas) en later Adaptation. Vooral het sterke script van Gary Hawkins geeft Cage hier de ruimte om zijn personage vlees en botten te geven. Zelfs een vleugje humor komt voorbij: wat is het geheim van Joe’s aansteker als je een vrouw wil veroveren? 

Joe is een prachtige, maar pijnlijke film om te zien. Nicolas Cage en Tye Sheridan zijn aan elkaar gewaagd in geloofwaardig en (meestal) ingetogen spel. Tegen het einde komen alle tegenpolen uit deze Amerikaanse nachtmerrie elkaar tegen en dat blijft niet zonder gevolgen. Maar is alle hoop vervlogen? Bij mij werkte deze film nog lang na, een goed teken.