The Third Side Of The River – Filmhuis Het Domein

De alleenstaande Nilda is moeder van de zestienjarige Nicolas, zijn vijftienjarige zusje en een veel jonger broertje. Hun vader is eigenaar van een ranch als ook een gerespecteerd arts, die een parallel leven leidt met een andere vrouw en daar ook een zoontje bij heeft. Hun gescheiden leven is een publiek geheim, waarbij omstanders doen alsof ze van niets weten. Vader gaat aan de slag om Nicolas in zijn voetsporen te laten treden. Maar Nicolas is in feite thuis al de man in huis. Langzaam, bijna onmerkbaar, komt er een onderhuidse spanning. Een intrigerende film, waarin de belangrijkste dingen onuitgesproken blijven. 

Martin Scorsese is uitvoerend producent, wat misschien betekent dat daarom haar vierde film wel in Nederland in de bioscoop uitgebracht wordt. Haar eerste twee films zijn bij het Rotterdamse Film Festival vertoond en daar op dvd verkrijgbaar. Net als Scorsese bekijkt regisseur Celina Murga haar geboorteregio – de slaperige provinciesteden van Entre Rios, ten noorden van Buenos Aires – met een intens lyrische, sensuele blik. Op school raakt Nicolas verwikkeld in een gevecht met een paar pestkoppen, maar groot emotioneel vuurwerk blijft uit. Dat is niet de stijl van regisseuse Murga. Latente spanningen blijven in de lucht hangen als onontplofte bommen. De film volgt stap voor stap wat Nicolas zelf te weten komt over zijn afkomst, over de huidige situatie en zijn toekomst. De groei van zijn bewustzijn over zijn leven en wat hij daar zelf mee wil. Niet dat het ons verteld wordt, het wordt ons getoond. Opletten dus, zeker ook op de lichaamstaal van de hoofdpersoon. Is het niet zo dat juist het einde van de adolescentie betekent dat je je losmaakt van de mythe van het gezin en als volwassene je je eigen conclusies trekt over jouw afkomst, wat je van je opvoeding vindt en hoe je nu je eigen weg wil gaan? 

Niet alleen je afzetten tegen je milieu en je ouders of je conformeren, een dilemma, waarin je moet kiezen, maar een eigen weg. De derde oever van de rivier. De titel zei me eerst niks, want dat is toch een onbestaanbare plek. Een slimme vriendin die ik de titel voorlegde, antwoordde direct met ‘bovenkant of onderkant’, erop of eronder. Je met de stroom mee laten voeren of verdrinken. De derde weg. De niet voor de hand liggende maar de tegenstelling overstijgende keus. 

Indrukwekkende nieuwkomer Alian Devetac speelt de rol van Nicolas, die het dubbelspel van de vader steeds meer als negatief gaat ervaren. Kan hij als oudste zoon en opvolger dat spel van zijn vader wel vertrouwen? Hoe behandelt de vader de vrouwen in zijn omgeving: zijn moeder en zijn zusje? De conclusies die Nicolas uiteindelijk trekt, zie je aan zijn daden. Waarom hij zo doet, daarvoor had je moeten opletten en daarvoor moet je ook je eigen referentiekader gebruiken. En hé, dit is Argentinië. Een land waar decennia geleden van de gebeurtenissen een officiële versie gold en een verdonkeremaande praktijk. Een film om over na te denken en over na te praten. 

De film is een van de nominaties voor een Zilveren Beer te Berlijn 2014. Cameraman Diego Poleri is verantwoordelijk voor het warme licht en de lyrische kadrering.