Jimmy’s Hall – Filmhuis Het Domein

Jimmy Gralton arriveert in zijn geboortedorp aan het einde van de Ierse burgeroorlog als er een nieuwe wind waait door het land in de vorm van een nieuwe regering. Het is echter een wind die het plattelandsdorp Leitrim in het noorden van het land nog niet heeft bereikt. Hier wordt nog gezucht onder het juk van de kerk die er in de vorm van een strenge pastoor alles aan doet om te voorkomen dat de dorpelingen worden verrijkt met kennis en cultuur. Jimmy richtte voordat hij naar de Verenigde Staten afreisde een cultuurhuis op. Tien jaar later bij zijn terugkomst is het gebouw in verval en van de intellectuele verrijking die het gebouw beloofde, is bitter weinig terechtgekomen. 

Ken Loach is uiterst begaan met de (Noord-)Ierse kwestie. Niet verwonderlijk, want zijn werk heeft naast een sterk sociaal-realistische toon ook dikwijls een politieke inslag. Loach heeft zich naast zijn filmwerk vaak met politieke kwesties bemoeid. Het is dan ook onvermijdelijk dat Loach’ politieke visies doorsijpelen in zijn werk. De geschiedenis van Ierland en de IRA werd fel uit de doeken gedaan in het krachtige The wind that shakes the barley, wat Loach een Gouden Palm opleverde. Centraal staat de Ierse onafhankelijkheidsstrijd in de vroege jaren twintig van de vorige eeuw en de korte burgeroorlog die hierop volgde. 

Voor Jimmy’s Hall besloot Loach de nasleep van wat tot dan toe de roerigste periode was in de Ierse geschiedenis te belichten. De focus is niet groots en episch, zoals in The wind that shakes the barley, maar van een kleiner, haast microscopisch niveau. De Ierse strijd is hierbij samengebald tot de missie van één enkele man tegen de heersende autoriteiten. De Ierse wederopbouw wordt hiermee na alle gruwelijkheden die tot een nieuw gezag leidden, gevangen in een klein verhaal over de strijd tegen onrechtvaardigheid, klassenjustitie en het katholicisme dat zijn tentakels diep in de maatschappij heeft verankerd.