De overkluizing van Keutelbeek langs Ligne gaat over een tijdje open. Het stromende water draagt straks bij aan de uitstraling van het complex, maar betekent ook dat er twee bruggen nodig zijn voor de verbinding van Ligne met de historische binnenstad.
“Wezenlijke onderdelen van het project,” zegt landschapsarchitect Lodewijk Baljon. “Bruggen hebben altijd een bijzondere aantrekkingskracht, waar ter wereld je ook komt. Het zijn magneten voor mensen. Dat zal hier niet anders zijn.”
Niet eenvoudig
De opdracht om twee bruggen te ontwerpen tussen de schootsvelden en Ligne was bepaald geen eenvoudige, zegt de landschapsarchitect en ontwerper van de openbare ruimte rond Ligne. “Er zijn de nodige technische obstakels. Als straks de Keutelbeek weer vrij mag stromen, is dat prachtig. Maar het is een ‘regenriviertje’. En dit betekent dat het waterpeil bij hevige buien in korte tijd heel snel stijgt. Daar hebben we in ons ontwerp rekening mee moeten houden.”
Keutelbeek
Eerste uitdaging was dus: een veilige hoogte. Geen enorm probleem, maar Lodewijk Baljon en zijn mensen willen bruggen ontwerpen die passen bij het landschap, bij de stad en bij het project.
Landschapsarchitecten denken in lijnen waarbij ze tegelijk rekening houden met de historie van de stad en de functionaliteit. “Ligne is een bijzonder project. Een rechttoe-rechtaan brug is hier geen optie. Dat zou het hele project omlaag halen. De bruggen moeten passen en tegelijk opvallen. Het stromende water is voor deze oude stad altijd belangrijk geweest. Het was ooit, in de Romeinse tijd, zelfs de reden voor mensen om zich hier te vestigen. Het vrijleggen van de Keutelbeek is voor mij meer dan een technisch hoogstandje. De beek verdient bruggen die recht doen aan de geschiedenis en die het water accentueren.”
Rustplek en carnaval
Kortom, er is dus diep over nagedacht. Met als resultaat twee bruggen die weliswaar op elkaar lijken, maar niet hetzelfde zijn. De brug naar het cultuurplein is uitsluitend bestemd voor fietsers en voetgangers. “Ja, met die aanvulling dat de carnavalsoptocht eroverheen moet kunnen. Ook daarom hebben we gekozen voor een breed uitlopende brug. Daarnaast komen bomen met zitbanken. Een plek bij uitstek om even uit te rusten, te kijken en te genieten. Een brug mag een hangplek zijn.”
De brug even verderop tussen de velden en de Linde is breed in verhouding met de overspanning van nog geen twintig meter. Met gescheiden stroken voor auto’s, fietsers en voetgangers. Ook vrachtwagens moeten er gebruik van kunnen maken. “Twee verschillende bruggen dus die toch bij elkaar moeten passen. De materiaalkeuze is daarom belangrijk. Zoals de relingen die geschikt zijn om lekker overheen te hangen en te kijken naar het stromende water of de ruimte van de schootsvelden met de achterliggende historische binnenstad. Bruggen zijn sfeermakers.”
Duiker
En dan is er nog een derde brug, die over de stadsgracht voert. ”Eigenlijk geen echte brug, maar een duiker,” rondt Lodewijk Baljon af. “Wel met de uitstraling van een brug door het speciaal metselwerk. Ook hier de sfeer van rust en de uitnodiging voor passanten en fietsers om even te pauzeren en te kijken.”
