Van zaterdag 11 mei 2019 tot en met zondag 26 mei 2019 vindt in het Mariapark in Sittard de expositie de expositie ‘Vinsters van de zeël’ plaats.
Behalve op de maandagen is de tentoonstelling dagelijks geopend van 11:00 tot 17:00 uur. De opening op 11 mei 2019 om 15:00 uur in het Mariapark (Oude Markt 16) wordt geleid door Theo Timmermans en gaat vergezeld van voordrachten van en door Leonne Cramers.
De vijf kunstenaars van deze expositie willen een glimp laten zien van hun vinsters van de zeël. Vol ziel en zaligheid, ieder met zijn of haar eigen oog voor en het materiaal waarmee ze de omgeving, de mens hierin en de taal die gebruikt wordt omzetten in een uitnodiging anderen hierin te laten participeren en vooral van te laten genieten.
Bep Verblakt (1949) schildert sinds 2004 figuratief en abstract. Plekjes in en om haar Sittard weet ze mooi in kleur vast te leggen. In 2016 is ze gestart met portretten. 2016 was het Toon Hermans jaar. Hij is de eerste markante persoon uit Sittard die op het doek werd vereeuwigd. De verf vertelt over personen waardoor historie en heden elkaar ontmoeten, vertrouwd raken en doorgegeven worden. Zo blijven dierbaren reizen door de tijd. Bep presenteert in deze tentoonstelling een veelheid aan schilderijen. Heel bijzonder, verrassend en herkenbaar voor de Sittardenaar zijn de portretten van bekende (voormalige) inwoners van de stad.
Monique Kroes (1970) vond als jong kind kleurpotloden en viltstiften al iets magisch hebben. Via het tekenen is ze later gaan schilderen en heeft haar passie voor kleurmaterialen opnieuw ontdekt. Na vijf jaar deskundige begeleiding is ze zelf op ontdekkingsreis gegaan. Op allerlei vlakken, manieren en met diverse materialen heeft ze zich verschillende disciplines en stijlen eigen gemaakt. Zacht en toch stoer, monochroom of toch kleurrijk, realistisch of toch abstract, een inspiratie en uitdaging om de kijker te verrassen. Ze creëert graag in opdracht en biedt veel keuze mogelijkheden uit eigen werk. Monique heeft in Susteren een galerij en een atelier waar ze lessen en workshops geeft. Monochroom = in één enkele (kleur)tint.
Wim Kootstra (1949) heeft eerst van achter de camera gefilmd. Van een en hetzelfde object worden heel veel dia’s gemaakt, door deze achter elkaar in een tempo te vertonen bewegen de beelden. Hierna heeft hij zich sinds circa zes jaar toegelegd op fotografie. Respect voor architectuur, natuur, unieke mensen of net een fractie hiervan vastleggen in een momentopname. Hij laat de foto bewegen. Het in de volksmond bekende kiekje doet niet af aan de kunst. Voor deze expositie heeft hij gekozen de foto’s in kwartetten te sorteren en te exposeren in hun samenhang.
Frank Janssen (1962) heeft een eigen visie op fotografie. Passie voor het toepassen van fotografie in alle varianten. Groepen, personen, groen en macrofotografie. Maar ook bewust op zoek naar uitdagingen in Sittard en omgeving en steden over de landsgrens. Fotograferen is creëren met licht waar je niet te licht over moet denken. Hij heeft nu drie en een half jaar opleiding gevolgd. Het is combineren van kennis en technieken met omstandigheden en oog voor detail. Dat vergt heel wat voorbereiding en reageren in een fractie van een seconde. Ook Frank heeft ervoor gekozen samenhang aan te geven in zijn fotowerk door dit te presenteren in de vorm van kwartetten.
Leonne Cramers (1959) is al heel vroeg begonnen met waardeloos materiaal te fröbelen. Creativiteit met anderen delen, iemand uitdagen zelf iets te maken en hierin enthousiasme, individualiteit en plezier te ontdekken kwam niet veel later. Via boetseren, schilderen en tradities bij schrijven uitgekomen. Stuurt sinds 1979 kerstwensen waarvan in eerste instantie het symbool belangrijker was dan de tekst. De laatste twintig jaar is ze zich gaan toeleggen op de tekst waarbij schrijven in haar eigen taal het Gelaens een speciale plek heeft. Ze ziet snel wat er om haar heen gebeurt en probeert dat in woorden te vangen, daarbij maakt het spelen met woorden dat er meer in zit dan je op het eerste moment leest. Soms worden er ook woorden gebruikt die men niet meer dagelijks op straat hoort, maar die bij lezers en toehoorders herkenning oproepen. Schrijven is voor haar schilderen en spelen met woorden, in het haar eigen taal vindt ze de meeste speling.
Deze expositie heeft zij gekozen voor teksten in het Gelaens. Over Limburg, diverse plekken in Sittard aan de Maas en de vinstere van mien zeël. Teksten die u ook kunt vinden in LiLiLi-boeken, platboeken, Minnezinne in Moerstaal en in haar eigen boekje met daarin de eerste 26 kerstwensen zeëje van tied.
De culturele commissie van het Mariapark heet u van harte welkom tijdens deze expositie. De entree in het Mariapark is zoals gewoonlijk gratis. De geëxposeerde werken zijn in principe te koop.
