In het Forum Theater zagen afgelopen zaterdagmiddag bijna 300 bezoekers hoe Ron Roumen de levensloop van Nicolas Reubsaet (1843-1887) visualiseerde bij gelegenheid van het 90-jarig jubileum van dialectvereniging Veldeke krènk Zitterd.
De voorstelling begon met de onthulling van een standbeeld van Reubsaet door wethouder Noël Lebens, iets wat Reubsaet zeer gewaardeerd zou hebben. Meer dan een klein beeldje in een nis in de zijgevel van café Schtad Zitterd zat er tot heden niet in.
Aan de hand van Limburgse luisterliedjes en ballades werd het leven van deze veelzijdige musicus en gevierd zanger, die destijds in heel Europa bekendheid genoot, in beelden vertaald door Ron Roumen, Harmonie Sint Joseph Sittard, onder leiding van Björn Bus, en bas bariton Math Dirks.
Voor Roumen behoren de eigenzinnigheid en het doorzettingsvermogen waarmee Reubsaet zich ontworstelde aan de kleinburgerlijkheid tot de meest markante eigenschappen, evenals zijn heimwee naar Sittard en het weemoedige verlangen naar wat voorbij is. Eigenschappen die met name voelbaar werden tijdens twee liedjes van Jo Erens: Zitterd Allein en Ich kèn ein aerdig maedje, ei richtig Zittesj kèndj.
Tijdens het concert werden de volgende muziekstukken met een daverend applaus beloond: Ouverture Limburg (Jasper Staps), de Mienwirker (Frits Rademacher), Blaosmeziek (Gé Reinders), ‘t Huikske (Frits Rademacher), Loeënde Klokken (Frits Rademacher) en Wie sjoon os Limburg is (Harry Bordon).
Na afloop van het concert deed Jean Knoors als voorzitter van de Veldeke krènk Zitterd een oproep om bij gelegenheid van het 775-jarig bestaan van Sittard in 2018 Nicolas Reubsaet te herdenken. Wie weet krijgt Reubsaet dan eindelijk een écht standbeeld.
