Door Marcel Boreas – Het was zaterdag editie nummer drie van Zitterd Sjittert, het plaatselijke muziekspektakel dat jaarlijks wordt opgetuigd door De Laammaekesj.
De Laammaekesj zijn drie Sittardse heren, met name Mitchell Cremers, Maurice Indemans en Rob Sprengers. Mannen die zich ten doel stellen de plaatselijke dialect/muziek/stadscultuur hoog te houden. En dat niet enkel met de Vastelaovend. En bij die doelstelling hoort ook Zitterd Sjittert. Ruim twee uur lang gaven een zeskoppig combo onder leiding van Cyrille Niël en heel wat muzikale stemmen het beste van zichzelf. Daarbij ging het om Zittesje leidjes, provinciale evergreens en wereldhits voorzien van een Sittardse tekst. Voor de presentatie tekende Nicole Schurgers. Plaats van handeling: het zaaltje van de Vief Heringe.
De twee uitvoeringen
Twee uitvoeringen waren er zaterdag, eentje in de middag en eentje ’s avonds. Tijdens de avondsessie werd ook bekendgemaakt wie Laammaeker van ’t Jaor is geworden. Rond kwart over één loopt het zaaltje al goed vol, alhoewel het gebeuren pas om twee uur start. Honderd gegadigden hebben een ticket kunnen bemachtigen. Hetzelfde geldt ook voor de avondvoorstelling, waarbij beide uitvoeringen stijf zijn uitverkocht. Er zijn geen gereserveerde plaatsen, dus op tijd zijn is de boodschap. Exact om twee uur trapt Maurice Indemans af en geeft de microfoon snel door aan Nicole Schurgers. Voor wie haar niet kent is haar presentatiestijl misschien even slikken. Je merkt echter in alles dat we hier te maken hebben met een theaterdier pur sang, die een mix brengt van gespeelde verontwaardigheid, vileine opmerkingen in het kwadraat, incrowdgrappen en meer van dat. Maar in de ons-kent-ons-cultuur van deze middag krijgt ze de lachers snel op haar hand, en zorgt ze voor de juiste sfeer.
Eerste deel
Muzikaal gezien openen de meiden van Younique met In mien auge sjteit gesjreve, een nummer dat ze ook al brachten tijdens Vrunj van Vastelaovend Live. Vervolgens krijgen we het eerste duet waarbij een Engelstalige song in het Limburgs wordt vertolkt, en zien we Paul Ruigt en Esther van Cleef samen op het podium. Dan klinkt er een naam door de zaal die bij velen nog geen belletje doet rinkelen: Saskia Steuns. Wanneer Nicole Schurgers aangeeft dat we hier te maken hebben het jongere zusje van DJ Dirndl (alias Jacqueline Schmeitz) is het ijs meteen gebroken. Met Lekker Zunke komt het eerste Venlose liedje langs. Feebie Niël zingt daarna een speciale versie van Mag ik dan bij jou? van Claudia de Breij, eerder door haar gezongen tijdens de 50e verjaardag van papa Cyrille. Cyrille brengt op zijn beurt een ode aan de grote drie van de Limburgse volkscultuur, zijnde Toon Hermans, Sjef Diederen en Pierre Cnoops. Tussendoor laat Esther van Cleef het nog eens knallen met een bewerking van I will survive. Met de vleiger Boulaar, ooit gezongen door Peter Eykenboom, nu door Paul Ruigt en een eerste optreden van Mark Courage van Baroesjko gaat het richting pauze.
Tweede bedrijf
Het tweede bedrijf wordt geopend door Fieny Cals, inmiddels 4 x 11 jaar op het podium, die een recent nummer van Bep Verblakt zingt: Mien Zitterd. Paul Ruigt neemt het stokje over met een liedje van Sam Cooke, dat door schoonvader Theo Weijman vakkundig werd omgedoopt naar Hampeleman. 50 jaar Waterloo gaat ook aan Zitterd niet voorbij. De dames van Younique maken er Watersley van… Vervolgens passeren evergreens van Zitterder Frits Rademacher, Jo Erens en Toon Hermans, waarna de klok radicaal op Noord-Limburg gaat met Dansmarieke van Minsekinder in een uitvoering van Esther van Cleef. Die krijgt vervolgens op het podium gezelschap van Feebie Niël voor hun versie van ’t Letste leedje van Lex Uiting en Chantal Janzen. Wanneer Esther en de rest van de artiesten collectief Ich wol neet gaon ten gehore brengen is het inderdaad tijd voor het letste leedje, en dat komt van Cyrille Niël die het Limburgs volkslied hertaalde in ’t Zittesj.
Smaakt naar meer…
Inmiddels is het ruim 4 uur geweest en zijn we zo’n twintig liedjes verder. De stemming zit er goed in. Wat we zagen en hoorden zaterdagmiddag was prima muzikale kwaliteit, maar toch overheerst het gevoel van “hier moet je meer mee doen”. Al die inspanningen voor slecht 200 paar oren is echt te beperkt, en dat beseffen de heren van de Laammaekesj zelf ook. Ze denken na over een groter podium, lees: een andere locatie, maar willen tegelijkertijd het huidige knusse, kleinschalige niet kwijt. Verder zou je meer met de teksten mogen doen, daar is een hoop moeite in gestoken, maar ze zijn nergens terug te zoeken. En dan is er nog de muziek zelf. Ook die verdient meer ruimte. Zouden in combinatie met de repetities geen opnames te maken zijn, die bijvoorbeeld gebruikt kunnen worden in de programmering van Radio Nónnevot, of bij Plat-eweg met Henk Hover op L1, of gewoon op de site van de Laammaekesj zelf?
Laammaeker van ’t Jaor
Zaterdagavond werd dan nog de Laammaeker van ’t Jaor uitgeroepen. Eerder dit jaar konden er op dat vlak suggesties worden ingezonden. Na Cyrille Niël en Nicole Schurgers is Lejao Beursgens de derde laureaat. Alleen wel eentje die er zaterdagavond niet bij kon zijn. Hij kreeg de prijs voor zijn inzet voor de Zittesje cultuur dan ook al eerder overhandigd door Maurice Indemans.
