Io Sono Li – Filmhuis Het Domein

De visser Bepi brengt zijn dagen vooral door op zee en in het dorpscafé op de kade. Shun Li is een illegale, Chinese immigrante die haar schuld moet afbetalen. Van de fabriek belandt ze aan de kust als bediende. Met een paar woordjes Italiaans weet ze langzaam haar plaats te veroveren tussen de dorpsmannetjes. Een vriendschap met Bepi gaat echter over de schreef. Van beide kanten wordt ingegrepen met vergaande gevolgen. 

Regisseur Andrea Segre maakt na een aantal documentaires met Io Sono Li zijn fictiedebuut. Het eenvoudige verhaal krijgt gewicht door de realistische situaties waarin Bepi en Shun Li zich bevinden. Beiden zijn ontheemd en hebben weinig om op terug te vallen. Shun Li zit vooral in een gevaarlijke situatie bij de mensensmokkelaars, met als enige lichtpuntje haar zoon. Voordat deze naar Italië kan komen, moet ze hard werken en gehoorzaam zijn. 

Zo schetst de film ook een andere kant van de samenleving. Het kustplaatsje Chioggia, op een steenworp afstand van Venetië, is het toneel van mensensmokkelaars en terughoudende vissers. De sfeer blijft ook ver van de toeristische trekpleisters en laat Chioggia als een rustig en traditioneel stadje zien. Wat het meeste indruk maakt, is namelijk de zee. Bepi en Shun Li komen beiden uit een vissersfamilie en ze voelen zich op en bij de zee het meeste thuis. 

De film is van 2011, maar heeft van het Europees Parlement in het kader van het immigratiedebat de Lux-prijs gewonnen. Hierdoor is alsnog distributie in de Europese Unie van de film mogelijk, 2 jaar na de première in Venetië. Hoewel beleid van politici het soms zwaar te verduren krijgt, hoeven we over hun filmsmaak dus niet te klagen. 

Uiteindelijk hangt bij deze film veel af van de karakters. Actrice Zhao Tao, muze van Jia Zhangke die films maakte als Still Life en The World, vertolkt uitstekend de breekbaarheid en onzekerheid, waarin Shun Li leeft. Bepi wordt neergezet een weerbarstige, maar sympathieke, doorleefde man. De film is een ode aan hun vriendschap.