Voor de van oorsprong Maastrichtse cabaretiere Eva Crutzen was 2018 het jaar waarin het tweede seizoen van sketchprogramma Klikbeet op televisie kwam, ze haar eigen EP uitbracht en een uitverkocht kerstprogramma in Amsterdam speelde.
Crutzen (april 1987) is energiek, muzikaal en heeft een volstrekt originele stijl. Haar voorstelling Opslaan als is lovend ontvangen door de pers, waardoor een reprise niet uit kon blijven. Opslaan als is een programma over herinneringen: waarom onthoud je de teksten van Ruth Jacott, maar belangrijke zaken als de geur van iemand die er niet meer is niet. Haar onderwerpen zijn even komisch als schrijnend. Met snelle sketches, verhalen, personages en liedjes ondersteund met harde beats en videoprojectie.
Opslaan als, de nieuwe voorstelling van cabaretière Eva Crutzen, gaat over pijnlijke herinneringen, speuren naar de nieuwe geliefde van je ex en de songteksten van Ruth Jacott.
Waar zit de delete-knop?
In Opslaan als zit een scène die typisch Eva Crutzen is: ze vertelt dat haar ex een nieuwe vriendin heeft en ze wil uitvinden of dat wel een goede partij is. Als een ware privédetective gaat ze op jacht naar informatie. Ondersteund door een ‘Mission Impossible’-achtige vormgeving achter haar, met over de top geluidseffecten en een soundscape, beschrijft ze al grappend de dag en zet overal vraagtekens bij: de yogalessen, de oma en de koffie die de nieuwe geliefde drinkt. Crutzen (30) zet alle (moderne) theatrale middelen in en weet haar publiek keer op keer te verrassen met gekke vondsten. Met haar energieke verschijning, goede grappen en haar talent voor typetjes, is zij een nieuwe ster in het cabaret. De recensies voor Opslaan als bewijzen het: twee keer vijf sterren (NRC, AD), twee keer vier sterren (Dagblad v/h Noorden, Theaterkrant) en een keer drie sterren (Volkskrant).
Herinneringscloud
Haar nieuwe voorstelling is een persoonlijk programma over herinneringen: waarom je triviale dingen, zoals de songteksten van de liedjes van Ruth Jacott, wél onthoudt maar de belangrijke zaken niet, zoals wat je moeder tegen je zei op de laatste dag van haar leven. Crutzen vindt dat het hoog tijd is voor een ‘herinneringscloud’ waar je alles netjes gerangschikt kunt stallen en weer oproepen als je daar behoefte aan hebt. Tegelijkertijd pleit ze ook voor een ‘delete-knop’, zodat je de aandenkens aan je ex die pijn doen, kunt weggooien: “Je bestaat eigenlijk uit herinneringen, je identiteit is daaruit opgebouwd. Ik vind het een fascinerend onderwerp. In de voorstelling zeg ik gekscherend dat je een optelsom bent van alle angsten en goedbedoelde levensadviezen van je ouders die, op het moment dat jij in de puberteit komt, zelf in een midlife crisis zitten en in hun paniek misschien wel juist de verkeerde dingen zeggen.” Lachend: “Zo komen we in een vicieuze cirkel natuurlijk!”
Reddingsboei
Opslaan als is de derde voorstelling van Crutzen. Die is, net als zijn voorgangers, een snelle en levendige verzameling sketches, verhalen, typetjes en liedjes, vaak ondersteund met vette beats en een underscore. Ze begint altijd met heel veel schrijven. Maar precies aan het begin van die periode ging haar relatie na acht jaar uit: “Goeie timing hè? Nee dus. Maar het is altijd mijn reddingsboei geweest, schrijven. Dagboek-achtige teksten, dus niet voor op het toneel. Dacht ik. Gewoon om te overleven en de periode van liefdesverdriet door te komen. Toen ik het een paar maanden later teruglas, bleken er best bruikbare stukjes bij te zitten. Soms overdreef ik zo erg dat het grappig werd, of schrijnend.”
Zelf maken
Als klein meisje droomde Eva Crutzen al van optreden. Ze voerde constant stukjes op, deed mensen na en creëerde zo haar eerste typetjes. Ze had zangles vanaf haar twaalfde en waar het kon, speelde ze in schoolmusicals. Toen het tijd was om een vervolgopleiding te kiezen, deed ze auditie bij de Frank Sanders Academie. Haar vader zag liever dat ze rechten ging studeren, dan ‘kon ze wel acteren in de rechtszaal’. Op haar achttiende vertrok ze naar Amsterdam. “Ik werd op school, eigenlijk een musicalacademie, heel vrij gelaten. De docenten en Frank Sanders zelf stimuleerden mij enorm om zelf dingen te maken. Ik mocht zelfs kiezen met wie ik wilde werken, een luxe.” Na school won ze in 2012 de Publieksprijs op het Amsterdams Kleinkunst Festival. Daarna volgden haar debuut ‘Bankzitten’ en de opvolger ‘Spiritus’. “Er was nu misschien wat meer druk voor Opslaan als, omdat mijn eerste twee programma’s zo goed ontvangen waren. Aan de andere kant: je begint toch altijd weer op nul. Ik ben heel blij dat Opslaan als ook goed ontvangen is. Het is zo’n fijne voorstelling om te spelen en het is het beste wat ik op dit moment kon maken.”
