Ze waren bijna uitgestorven in Limburg, maar nu zijn ze er weer; geelbuikvuurpadden.
Afgelopen maandag heeft deputé Carla Brugman-Rustenburg samen met wethouder Gerry Jacobs van Eijsden-Margraten en waterschapsbestuurder Arnold Jansen enkele tientallen geelbuikvuurpadden geherintroduceerd in het Zuid-Limburgse heuvelland.
De geelbuikvuurpad kwam tot de jaren zeventig van de vorige eeuw op meer dan 80 verschillende plaatsen alleen in Zuid-Limburg voor. In rap tempo daalde het aantal vindplaatsen tot slechts enkele vindplaatsen in mergelgroeven in de jaren negentig. Schaalvergroting, intensivering van het landgebruik en de daaraan gerelateerde ontwatering van gebieden en het dempen van karresporen waar de dieren hun eieren in afzetten liggen ten grondslag aan de achteruitgang en het bijna uitsterven van de geelbuikvuurpad.
De afgelopen maanden heeft Bureau Natuurbalans samen met het Waterschap Limburg, de gemeente Eijsden-Margraten, Staatsbosbeheer, Limburgs Landschap, Natuurmonumenten en particuliere grondeigenaren, gefinancierd door de Provincie Limburg nieuwe voortplantingswateren gerealiseerd. Dit gebeurt behalve in natuurterreinen ook in grubben en speciaal door het waterschap aangelegde waterbuffers. Grubben zijn in het verleden gevormd door uitspoeling waardoor ze tussen twee hellingen zijn komen te liggen. Tegenwoordig worden ze – zoals in Banholt en de omgeving van Sint Geertruid – gebruikt voor het bufferen van water veelal afkomstig van landbouwgronden. Zonder deze buffering zouden straten bij hevige regenval met water en modder onderlopen.
Met de aanleg hiervan kunnen geelbuikvuurpadden zich weer voortplanten in hun historische leefgebieden. Bovendien vormen de ketens van waterbuffers die in deze zeer langgerekte zogeheten grubsystemen zijn aangelegd, zeer kansrijke verbindingszones tussen diverse leefgebieden van de soort. Voor het behoud van voldoende genetische variatie is uitwisseling van dieren tussen de verschillende leefgebieden van groot belang. Een ideale combinatie dus van een waterhuiskundige en een ecologische functie.
Hoewel Geelbuikvuurpadden eerder elders in Zuid-Limburg zijn geherintroduceerd vindt dit pas sinds kort plaats in grubsystemen en de hierin aanwezige waterbuffers. De waterbuffers lenen zich bij uitstek als leefgebied voor de geelbuikvuurpad. Ze hebben al een perfecte natuurlijke inrichting en het beheer ervan sluit goed aan bij de leefgebiedseisen van dit zeldzame amfibie. Doordat zij als linten in het landschap liggen vormen zij bovendien een gemakkelijke verbindingszone voor geelbuikvuurpadden. Ook andere soorten zoals de zeldzame Vroedmeesterpad en andere amfibiesoorten kunnen profiteren van de genomen maatregelen.
Het project laat zien dat een wettelijk beschermde soort absoluut geen bedreiging hoeft te vormen voor allerlei maatschappelijke functies, maar dat dit heel goed samen kan gaan als er een beetje bereidwilligheid bestaat om hier rekening mee te houden.
Deputé Carla Brugman-Rustenburg: “De herintroductie van de geelbuikvuurpadden was niet mogelijk geweest zonder de samenwerking van de organisaties, overheden en betrokken vrijwilligers en bewoners. Dat is essentieel voor het duurzaam voortbestaan van deze pad.”
Arnold Jansen, dagelijks bestuurder van het Waterschap Limburg: “Met de aanleg van de nieuwe bassins snijdt het mes aan twee kanten. We vangen regenwater van de hellingen op om overlast in de dalen te voorkomen en tegelijkertijd is het een eldorado voor amfibieën zoals de geelbuikvuurpad.”
Wethouder Gerry Jacobs van de gemeente Eysden-Margraten: “Ik ben blij met dit initiatief. Het laat weer opnieuw zien hoe uniek ons landschap is waar veel natuurliefhebbers van komen genieten.”
Bron: Provincie Limburg
