De laatste honing die je ooit zult proeven – Irene is een pittige studente, die van het leven geniet. Onder de schuilnaam Honey reist ze een keer per maand naar Mexico. Ze koopt daar pillen, die gebruikt worden om honden te laten inslapen.
Vervolgens worden ze in Italië verkocht aan doodzieke mensen, die een zelfgekozen einde zoeken. Irene komt in heftige gewetensnood als duidelijk wordt dat een van haar cliënten zijn eigen motieven voorrang wil geven.
Uitgebreide beschrijving
De laatste jaren zijn er vele indrukwekkende films gemaakt over euthanasie, zoalS Nar Adentro van Alejandro Aménabar of Amour van Michael Haneke. Daar ligt de focus meestal op de ongeneeslijk zieke of de zwaar beproefde familieleden. In Miele (gebaseerd op een roman van Angela del Fabbro) wordt een heel andere kant belicht: de persoon die zorgt voor de illegale gifstoffen.
Natuurlijk rijst de vraag hoe iemand er toe komt om als koerier dit werk te gaan doen. Dat wordt niet echt duidelijk in het verhaal. Wel veel mooie beelden, vaak op exotische lokaties, met punky-coole Irene kalm en zelfverzekerd aan het werk. Irene stelt haar handelen zelf niet ter discussie. Ze is overtuigd van haar goede bedoelingen. Anders zou ze haar werk niet kunnen doen.
Voor haar begint het probleem pas als een van haar cliënten wil beschikken over het gif, terwijl er geen sprake is van een terminale ziekte. Daarbij overschrijdt ze de grens die ze ooit heeft getrokken. Ze gaat een vriendschappelijke relatie aan met deze Mr. Grimaldi. Heftige discussies volgen. Irene moet antwoorden op zijn indringende vragen. Is geestelijk lijden minder erg dan lichamelijk lijden? Wie bepaalt wat humaan sterven is? Door de uitdagende opstelling van haar eigenwijze cliënt wordt Irene in de verdediging gedrongen. Het gepassioneerde weerwoord, dat van haar verwacht mag worden als overtuigd voorstander van euthanasie, blijft uit.
De hele film door lijken de onberispelijke cameravoering, de perfect passende muziek en de vaak mondaine omgeving een wat al te mooie verpakking voor dit zware onderwerp. Maar regisseur Valeria Golino geeft geen mening, kiest geen partij. Ze vertelt over wat mensen overkomt die op een of andere manier betrokken zijn bij illegale euthanasie. Duidelijk wordt bijvoorbeeld dat hele organisaties veel geld verdienen aan wanhopige mensen, die geen uitweg meer zien.
Los van alle kanttekeningen rond het hachelijke thema kent deze film tal van sterke momenten en levert Jasmine Trinca een prestatie van formaat in haar rol als Irene. Dit debuut van Valeria Golino kreeg prima kritieken in Cannes 2013 (Un Certain Regard) en verwierf 2 Italiaanse Golden Globes.
Fred Kaijser
Ma 19 en di 20 mei – 20:00 uur
Miele
Regie: Valeria Golino
I/F 2013 – 96 minuten
Met: Jasmine Trinca, Carlo Cecchi, Libero De Rienzo
Entree: 7 euro (normaal), 5 euro voor leden, geldige studentenpas, CKV-pas.
Filmhuis Het Domein, Kapittelstraat 6, 6131 ER Sittard
