Ingezonden: Knott(er)en

Kühlungsborner Pixabay

Foto ter illustratie

Het regende. Van die miezerregen waar je niet meteen nat van wordt, maar die langzaam in je kraag kruipt en zich uiteindelijk een weg baant tot in je onderbroek.

Toch stond ik laatst op zaterdagmorgen in het veld tussen Einighausen en Guttecoven. Ik was niet alleen. De werkgroep Knotbomen was bezig met het knotten van wilgen en populieren. Ik had me aangemeld om een handje te helpen, want de bomen in onze gemeente kunnen wel wat hulp gebruiken. En hoe fijn mopperen ook kan zijn: dóen zet meer zoden aan de dijk.

Frisse takken

Het was stevig werk, maar ook rustgevend. En vele handen…nou ja, u kent het spreekwoord. Iedere afgezaagde tak was niet het einde van een boom, maar juist nieuw leven. Knotten houdt een wilg gezond. De boom loopt weer uit, met frisse takken. Boven ons vloog een mooie “V” van wel vijftig ganzen over. Wat klein gevogelte kwetterde om ons heen. Tussen twee wilgen ontdekten we de ingang van een dassenburcht. Alles aan die plek ademde leven. En ik dacht: dit dus. Dít is wat we verliezen als we zomaar blijven kappen.

En voordat u nu denkt ‘Daar komt Bonten weer met z’n bomen…’—Ja, zoals altijd grijp ik iedere kans aan om onze bomen te beschermen. Dat is bekend. Meer bomen, niet minder, is altijd het devies. En toch is dat niet echt het onderwerp van mijn relaas. Geen geknotter, deze keer, over weer een rij bomen die pardoes verdwenen is. Ik wil het niet eens hebben over de kale woestijn die aan het ontstaan is langs de A2 (niet onze gemeente, dat weet ik wel, maar even triest).

Ik ga het niet hebben over de vogels, de insecten, de schaduw, de koelte, het welzijn, de rust, al die dingen die bomen ons brengen. Er viel me iets heel anders op, die zaterdag in de regen.

~~Mijn schoenen zijn niet meer waterdicht~~

Nee, wacht. Dat is het niet.

Er stonden op die druilerige ochtend (dat bleef niet zo, hoor – later ging het gewoon écht regenen) zo’n dertig inwoners klaar om elkaar te helpen. De oudste was bijna 84 (!) en hij is al vijftig jaar in de weer met bomen. De jongste was 8. Ik weet niet of hij de beslissing om te komen helemaal zelf genomen had, maar hij had in ieder geval zin om aan de slag te gaan. Samen.

Aan de arbeid

Een korte instructie over wat er moest gebeuren, en aan de arbeid. Niemand zeurde, niemand was het oneens, niemand drukte zijn snor. Met zagen en scharen gingen zestig handen met elkaar de boom in. Er werd gepraat en gelachen, er werd gewerkt en er werd geholpen. Ook tijdens de koffiepauze.

Een enkele boom was te hoog, daar moet toch echt de gemeente voor langs komen met een hoogwerker, maar verder kunnen de bomen langs de Teggerweg er weer een poosje tegen. Geheel onverwacht werd de ochtend afgesloten met een kom soep. En hoewel ik niet graag namen noem is hier een eerbetoon aan de kokkin, Mieke, toch echt op zijn plaats.

Dat zouden meer mensen moeten doen

Ik heb genoten! Wat is het heerlijk om met zo’n groep in de weer te zijn. Wat is het heerlijk om te beseffen dat dit soort groepen überhaupt nog bestaan. Want er zijn er heus wel meer. De lucht rook dan misschien naar hout en modder, ondertussen was het net een warme lenteochtend. Dat zouden meer mensen moeten doen.

Maar echt. Hoeveel zouden we niet gedaan krijgen als we ons allemaal aansloten bij groepen vrijwilligers. Hoe mooi en schoon (en groen!) zou onze gemeente zijn als meer mensen de handen uit de mouwen steken? Terwijl ze zich laven aan de heerlijke energie die samenwerken ons geeft. Hoeveel bomen kunnen we redden als we ze met z’n allen goed onderhouden?

Hulde dus, aan iedereen die dat al doet. Hulde aan de vrijwilliger die in zijn eentje met een prikker de straatkant opruimt. Hulde aan degene die volgende week met haar meeloopt. Hulde aan al die mensen die samen onze stad (of dorp, of buitengebied) onderhouden. Onbetaald, ongedwongen en onvermoeibaar. Al vijftig jaar of vanaf morgen, dat maakt niet uit.

Björn Bonten

♦♦♦

· Blijf op de hoogte via Facebook, X of via de nieuwsbrief, inschrijven kan ook onderaan deze pagina.

· Lokaal(pers)bericht of evenement insturen? Dat kan via [email protected].

Adverteren op Sittard-Geleen.nieuws.nl? De bezoekersaantallen blijven stijgen, wat onder andere goed is voor de zichtbaarheid van onze adverteerders. Wil jij je naamsbekendheid vergroten?

Wij denken graag met je mee om de reclame-euro zo optimaal mogelijk te besteden. Door lokaal te adverteren op Sittard-Geleen Nieuws tegen een concurrerende prijs! Neem contact op met Paul Storms via de telefoon: 06-22543972 of via de mail: [email protected].

De nieuwsredactie is te bereiken via [email protected].