De meeste inwoners van Sittard kennen ongetwijfeld het liedje Op ooze wal zo sjik, dat bijna een eeuw geleden door Thur Laudy werd geschreven voor de revue “Zitterd, wie ’t kriesch en lach”.
Een lezer stuurde ons bovenstaande fraaie, met tegenlicht gemaakte foto van de linden op een deel van de wal (opgang naar Fort Sanderbout op de Paardestraat). Maar als je over die fraaie stadswal loopt valt op dat diverse muren op de omwalling van het oude stadscentrum zijn beklad met foeilelijke tags, dan wel met complete even lelijke graffiti die zelfs op een Heerlense flatwand niet zal worden gewaardeerd en die beslist niet thuishoren op de oude muren op de stadswallen. Deze aanblik is de Sittardenaren en de wandelaars een doorn in het oog.
En aan de voet van Fort Sanderbout schiet – in afwachting van de terugkeer van het water, dat nog wel een paar jaar op zich zal laten wachten – het onkruid alweer flink de hoogte in, uitnodigend tot het illegaal dumpen van afval. Niet bepaald een beeld waarmee je toeristen naar de stad lokt…
