Klimaatdoelen voor de Nederlandse metaalindustrie en technologische sector zijn haalbaar. De daarvoor noodzakelijke aanpassingen en vernieuwingen zijn echter vaak op de korte termijn niet rendabel.
Onder andere subsidies moeten dat gat tussen kosten en baten opvullen.
Dat stelt brancheorganisatie FME, die maandag drie rapporten over mogelijke klimaatmaatregelen aanbiedt aan het ministerie van Economische zaken. Onderzoekers van adviesbureau Berenschot gingen na of een verlaging van de uitstoot van broeikasgassen in 2030 van 49 procent ten opzichte van 1990 mogelijk is. Die doelstelling is afgesproken in het regeerakkoord.
Veel hangt daarbij af van de mate waarin bedrijven in de sector hun activiteiten optimaliseren, bijvoorbeeld door met slimme foefjes het energieverbruik beter te controleren. Daarnaast moeten meer processen worden aangedreven met groene elektriciteit in plaats van met fossiele brandstoffen. Voor metaalproducenten is het bovendien nodig om op grotere schaal CO2 te kunnen opslaan, om het gas vervolgens te hergebruiken.
Technisch zijn die stappen haalbaar, maar elektrificatie en CO2-opvang brengen hogere kosten met zich mee. Die worden vaak niet snel terugverdiend. Dat kan bijvoorbeeld een probleem worden voor bedrijven die in handen zijn van buitenlandse partijen, die vaak eisen dat investeringen zich binnen enkele jaren uitbetalen.
Ruimere subsidieprogramma’s moeten uitkomst bieden. Daarnaast zou het helpen als er bij banken gemakkelijker geld kan worden geleend voor uitstootbeperkende maatregelen. Op de langere termijn zou een hogere internationale prijs voor CO2-uitstoot de keuze vaker doen uitvallen richting besparende maatregelen, aldus de onderzoekers.
