Marina – Filmhuis Het Domein 

Marina mag dan een Belgische productie zijn, maar Italiaans is de voertaal. Zo is een van de hoofdrollen, die van de vader Salvatore Granata, weggelegd voor Luigi Lo Cascio bekend van onder meer La Meglio Gioventù. Opmerkelijk is dat de jonge Rocco wordt gespeeld door Matteo Simoni die Nederlandstalig is opgevoed. Voor deze productie moest de talentvolle acteur niet alleen accordeon leren spelen, maar ook het Italiaanse Calabrees spreken en zingen. Dat doet Simoni overigens voortreffelijk, want voor een leek doet hij dit accentloos. 

In Marina zien we hoe Rocco als tienjarige jongen met zijn moeder en zusje begin jaren vijftig het arme, maar pittoreske Calabrië verlaat om bij zijn vader in het koude, grijze Waterschei te gaan wonen. De familie is ondergebracht in een van de armoedige barakken van de steenkolenmijn. Dankzij zijn noeste arbeid weet vader Salvatore zich op te werken tot een respectabele man. Als Rocco de middelbare school heeft afgemaakt woont de familie inmiddels in een keurige huurwoning. De kinderen zijn helemaal ingeburgerd. 

Iedereen verwacht dat Rocco in de voetsporen van zijn vader treedt en in de mijnen gaat werken, maar dat lot accepteert de ambitieuze tiener niet. Hij wil met muziek zijn brood verdienen. Niemand kan hem daarbij tegenhouden. Niet zijn vader die liever wil dat zijn zoon een vak leert, maar ook niet de gemeenschap die vindt dat Italiaanse gastarbeiders uitsluitend in de wieg zijn gelegd voor het zware werk onder de grond. Ondertussen gaat Rocco’s hart uit naar zijn verboden liefde, de kruideniersdochter Helena, voor wie hij Marina schrijft. 

België in de jaren vijftig is zeer burgerlijk en conservatief. Iedereen, inclusief de Italianen zelf, accepteert de openlijke discriminatie van gastarbeiders. Coninx wil deze misstanden aan de kaak stellen en schuwt daarbij geen clichés. Als Rocco’s vader door een werkongeval invalide raakt, dreigt de familie Granata uit huis te worden gezet. En de vader van Helena doet er alles aan om zijn dochter uit handen van dat ‘Italiaanse uitschot’ te houden. Als Helena wordt verkracht, pakt de politie natuurlijk onmiddellijk Rocco op. De arme Rocco die toch al te pas en te onpas wordt belaagd en bespot door de rijke, snobistische verloofde van Helena. Zelfs de overheid werkt de jonge artiest tegen door hem de papieren te weigeren waarmee hij legaal kan optreden. Aanvankelijk was Marina de B-kant van een single. Echter, ondanks alle tegenstand kan niemand voorkomen dat Marina een evergreen wordt die wereldwijd nog steeds wordt gedraaid. 

Marina is een onderhoudende, maar ook tamelijk voorspelbare film die een mooi en goed beeld geeft van de burgerlijke jaren vijftig en het harde leven van de Italiaanse mijnwerkersfamilies. Een feelgoodmovie in de stijl van de positieve en vrolijke muziek van Rocco Granata. Een film die zeker een groter publiek aanspreekt dan alleen de Granata-fans.